'അങ്ങനെ എനിക്കൊരു സുഹൃത്തിനെ കിട്ടി'.

ഒരു കിടപ്പില്‍ ലോകത്തെ മുഴുവനുമറിയുന്ന എന്റെ പ്രിയ സുഹൃത്ത്‌ റഈസ് വെളിമുക്കിന്...

ക്ലോറോഫോം മണക്കുന്ന ആ വരാന്താകള്‍ എനിക്കേറെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറയേണ്ടി വരും.ഒരു ചെറിയ പനി വരുമ്പോഴേക്ക് കാളകളെക്കാള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ അമറാന്‍ തുടങ്ങും.പിന്നെ ആശുപത്രിയുടെ പടി കണ്ടാലേ തന്റെ അലറല്‍ നിര്‍ത്തൂ.ഡോക്റ്റര്‍ സൂചി കുതിതാഴ്തുന്നത് കാണുമ്പോള്‍ വീണ്ടും കരച്ചില്‍ തുടരും .ചിലപ്പോള്‍ ഒരു അസുഖവുമില്ലെങ്കിലും ക്ലോരോഫോമിന്റെ മണവും നഴ്സുമാരുടെ കിന്നാരങ്ങളും കേട്ട് ആ ഇടനാഴികളിലെവിടെയെന്കിലും ചുറ്റി നടക്കും.

ചില വാതിലുകള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ ഒരു നിമിഷമൊന്നു നില്‍ക്കും.അടക്കിപ്പിടിച്ച ചില കരച്ചില്‍ കേള്‍ക്കാം-ചിലപ്പോള്‍,കുഞ്ഞിക്കാല്‍ കണ്ട ചില ചിരികളും.എത്ര വേദനകള്‍ അടുത്ത് കണ്ടാലും അനുഭവിച്ചരിഞ്ഞാലും ജീവിതത്തെ ഒരു നിലയ്ക്കുമത് സ്വാധീനിച്ചില്ല.ഇപ്പോഴും ചെറിയ പനി അടുത്ത് കൂടെ പോകുമ്പോള്‍ അമറാന്‍ തുടങ്ങും.ചെറിയതലവേദന വന്നാല്‍ ചെയ്യുന്ന പണി നിര്‍ത്തി മടിയോടെ ഒരിടത് ചുരുണ്ട് കൂടും.

പ്രായത്തില്‍ ഇത്തിരിയും കാഴ്ചയില്‍ അതില്‍ ചെറുതുമായ ഒരു മനുഷ്യന്‍ മുന്നിലൂടെ വീല്‍ ചെയറില്‍ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കടന്നു പോയപ്പോള്‍ എന്തോ പെട്ടെന്ന് മനസ്സില്‍ നീറ്റല്‍ പോലെ.അടുത്ത റൂമിലേക്ക്‌ അവന്‍ കയറിപ്പോകും വരെ ആ വീല്‍ ചെയറിന്റെ ചലനം തന്നെ നോക്കി നിന്നു.അടച്ചിട്ട റൂമിന്റെ വാതില്‍ പതിയെ തുറന്നു ഞാന്‍ അകത്തു കയറി.അവിടെ കയറിയപ്പോഴേ എന്റെ നെഞ്ജിടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.നേഴ്സ് സൂചി അവന്റെ കയ്മുട്ടിലേക്ക് താഴ്ത്തിയിരക്കുകയായിരുന്നു.ഒരു ഭാവ വ്യത്യാസവുമില്ലായിരുന്നു അവനു.അതെ ചിരി വീണ്ടും ആ മുഖത്തു.ഉച്ചതിലൊരു കരച്ചില്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചതിനാലാകാം നേഴ്സ് ചോദിച്ചത്-വേദന അടക്കിപ്പിടിച്ചതാണോ എന്ന്.നമ്മുടെ ഡിക്ഷ്ണറിയില്‍ അങ്ങനെ ഒരു വാക്കില്ലെന്ന അവന്റെ മറുപടി .

കയറിച്ചെന്ന ഉടനെ സലാം പറഞ്ഞു ഞാന്‍ എന്റെ കൈകള്‍ അവനു നേരെ നീട്ടി.അതെ ചിരിയോടെ അവന്‍ എനിക്കൊരു മറുപടി തന്നു-തല ഇളക്കി അവനെന്നോട് ഇരിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു.കിടക്കയില്‍ മുഖമോഴികെ മൂടിപ്പുതച്ചു കിടക്കുന്ന സുഹൃത്തിനെ കണ്ടപ്പോള്‍ ഇരുളില്‍ മുങ്ങി പതിയെ ഉദിച്ചുയരുന്ന സൂര്യ രശ്മികളെയാണ് എനിക്കോര്മ്മ വന്നത്.

പിന്നെ അവന്‍ സംസാരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.ഒരു ചെറു ചിരിയോടെയുള്ള അവന്റെ ഓരോ വാക്കുകളും എനിക്ക് പുതിയൊരു സുഹൃത്തിനെ തരികയായിരുന്നു.സംസാരതിനിടയിലെവിടെയോ അവന്‍ തന്നെ പറ്റിയും പറയാന്‍ തുടങ്ങി.ചെറുപ്പത്തില്‍ സംഭവിച്ച ആക്സിടെന്റും അതില്‍ പൂര്‍ണ്ണമായി തളര്‍ന്നു പോയ തന്റെ ശരീരത്തെ കുറിച്ചും.പറയുമ്പോള്‍ തനിക്കെഴുന്നേറ്റു നടക്കാന്‍ കഴിയാത്ത ഭൂമിയുടെ താളങ്ങളും തൊട്ടറിയാന്‍ കഴിയാത്ത വായുവിന്റെ ചലനങ്ങളും അവന്റെ കണ്ണ് നിറക്കുമെന്ന് ഞാന്‍ കരുതി.പക്ഷെ തല മാത്രമിളക്കാന്‍ കഴിയുന്ന അവന്‍ ജീവന്‍ തുളുമ്പുന്നുവെങ്കിലും നിശ്ചലം എന്ന് പറയാവുന്ന ജന്മങ്ങളുടെ ഉടലിനെ തോല്പിക്കുമാര് സംസാരം തുടര്‍ന്ന് കൊണ്ടേയിരുന്നു.ഒരു നിമിഷം പോലും എനിക്ക് മുന്നിലുള്ളത് തല കൊണ്ട് മാത്രം തൊട്ടറിയാനും ചിന്തിചെടുക്കാനും കഴിയുന്ന ഒരു സഹ ജീവിയാണെന്നു എനിക്ക് തോന്നിയതേയില്ല.കുറെ സംസാരിച്ചു പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോ ജീവിതത്തെ കുറിച്ച് എന്തൊക്കെയോ ഞാന്‍ അറിയാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു.കുറെ വായിച്ചും അറിഞ്ഞും കണ്ടും കേട്ടും കിട്ടാത്ത ഒരു വെളിച്ചം ആ സുഹൃത്ത്‌ എനിക്ക് നല്‍കിയിരുന്നു.